De Twee Hoeden

Op een dag heb ik een afspraak in Veldhoven. Onderweg word ik onverwacht geconfronteerd met een verwarrende wegomlegging, waardoor ik de verkeerde afslag neem. Omdat ik al laat ben zit ik binnen de kortste keren vloekend achter het stuur. Als ik me meld bij de balie krijg ik te horen dat ik op de verkeerde locatie ben, ik moet in Eindhoven zijn. Ik kan het niet geloven en stap gestresst weer in de auto. Tot overmaat van ramp laat mijn verouderde navigatie me in de steek en raak ik opnieuw de weg kwijt. Het zweet breekt me uit. Ik zet de auto aan de kant en weet niet meer wat ik moet doen. Ik ben boos op mezelf en het lukt me niet om kalm te blijven. 

Na een tijdje herpak ik me en arriveer, met behulp van Google Maps, op de juiste plek. Als ik me vervolgens op de verkeerde verdieping bevind begin ik me af te vragen waarom dit allemaal gebeurt? Ik snap er niks van. Mijn afspraak verloopt vlot, maar eenmaal op weg naar huis gaat het weer mis. Ik besluit mijn navigatie te laten voor wat het is en kom na wat omwegen uitgeput en aangeslagen thuis.

Het voelt alsof ik iets verkeerd heb gedaan en ik heb moeite mezelf te vergeven. Maar het duurt niet lang tot ik de boodschap van het Universum doorzie. 

Alles liep mis vandaag. Ik reageerde onvolwassen en raakte mezelf volledig kwijt. Als ik verslagen op de bank zit en terugkijk op de dag lijkt het gevoel dat zich van mij meester maakt nog het meest op wroeging. Dat is er al een tijdje, besef ik, en het knaagt aan me. Mijn gedrag past niet bij me. Een paar dagen geleden maakte een vriendin me duidelijk dat ook zij, die kennis, een bron van liefde in zich draagt. Door mijn valse overtuiging kon ik het niet zien. Ik had het nodig om mezelf te verheffen boven haar. Daarmee verliet ik mijn liefdevolle zelf. Mijn angstige ego maakte me tot een naar mens en dat is niet wie ik ben. Ik moet door het stof en toegeven dat ik het mis had.

Terug naar Ervaringen