top of page

Eenheidservaring (2)

Door Guido

Op de ochtend van 5 december 2014 word ik met een euforisch gevoel wakker. Ik voel dat er iets bijzonders staat te gebeuren. Na het ontbijt zit ik op de bank en staar wat voor me uit, als mij het gevoel overvalt dat mijn bewustzijn groeit. Al snel wordt het zo groot als de kamer en daarna zo groot als onze boerderij. Wauw, wat een ervaring! En het gaat maar door. Groter en groter wordt het. Binnen de kortste keren omvat het de hele aarde, ons zonnestelsel en de Melkweg, om te eindigen in oneindig bewustzijn.

Ineens doorzie ik het. Dat is wat en wie ik echt ben. Het is zo oneindig groot en intelligent dat het niet te benoemen is. Daarom noem ik het 'het Onbenoembare.’ Mijn persoon is een manifestatie van het Onbenoembare.

Dankbaarheid stroomt door me heen, ik doorzie wat het Leven is. Geschokt ben ik ook, dat ik dit wonder mag ervaren. Er wellen nog tranen in mijn ogen op als ik dit schrijf. 

Een paar dagen eerder doorbreek ik enkele stevige blokkades. Vooral mijn ‘onechte’ gehechtheid aan materie, hetgeen ik verwar met de gehechtheid aan mijn dierbaren, is heftig. Maar ik kan niet anders, er is geen ontkomen aan. Ik moet sterven om te kunnen leven. Het kost me wat tijd om daarvan te bekomen.

'Laat je overtuiging los en je illusie volgt vanzelf', tweet Johan de avond ervoor. Ik heb er afgelopen nacht over gedroomd. Nu ik die overweldigende eenheidservaring heb gehad, doorzie ik alles. Wauw, ik ben klaar. Ik heb mijn spirituele pad afgerond.

Ik barst in lachen uit. Wat een geweldig gevoel voor humor heeft het Onbenoembare.

Mijn werkelijkheid, inclusief mezelf, is een illusie. Op het diepste niveau bestaat het niet. Er is niets en dat is wat er IS: helemaal niets.

Als er niets is, is er dus ook niets om bang voor te zijn, of me zorgen over te maken. Al mijn angsten en oude overtuigingen kunnen in één klap bij het oud vuil. Dit is het Leven, door het Onbenoembare geschapen en gecreëerd om te ervaren.


Terug naar Ervaringen

bottom of page